Verborgen verlies als je moet samenleven of scheiden van een narcist...

Narcisme brengt vaak onzichtbaar verdriet, stil en verborgen verlies met zich mee en gaat vaak gepaard met emotionele mishandelingen. Bijna nooit gaan deze emotionele mishandelingen zomaar voorbij, zonder dat je er last of een weerslag van hebt. 

Ik hoor mensen soms zeggen: 'Hij heeft mij nooit aangeraakt, maar eigenlijk voel ik mij even erg mishandeld als iemand die zwaar lichamelijk werd toegetakeld...'

Maar slechts weinig mensen kunnen of durven er over praten...

Ook het verlies van jezelf, doordat je iedere keer ver over je eigen grenzen heen bent gegaan en de geïsoleerde positie waarin je je bevindt, veroorzaakt vaak groot en stil verdriet. 

Er is zo weinig begrip uit je omgeving omdat de omgeving de narcistische persoon niet als dusdanig herkent. Niemand weet dat de toffe, joviale man (vrouw) een narcist is in hard en nieren. Dat onbegrip verhindert je om steun en begrip te durven vragen. En vaak komen mensen die samenleefden met narcisten, helemaal alleen te staan: opnieuw verborgen verlies...

Een narcist is in het begin een heel charmante persoon om je vervolgens tijdens de relatie op een emotionele manier te mishandelen en te manipuleren. Je bent vaak ver over je eigen grenzen heen gegaan om je narcistische partner te bewijzen dat je een fantastisch mens bent. Of om jezelf te bewijzen dat je een fantastisch mens bent, want op een bepaald moment geloof je jezelf niet meer...

Onzichtbaar verdriet om de mooie momenten samen waarvan je je achteraf afvraagt of ze wel echt waren... Al die jaren dat jullie samen waren, waren die wel echt? Je hebt vaak de beste jaren van jezelf weg gegeven en achteraf heb je het gevoel dat je leeg gegeven bent...

Veel onzichtbare tranen wellen op. Je hebt het gevoel dat hij (of zij) alles van je heeft afgenomen: je hart, je lichaam, je geest, je alles... Ook daarover kan je rouwen...

Onzichtbaar verdriet is goed verborgen,

Tastbaar voor jezelf maar voor anderen niet,

Soms lijkt het verdwenen, maar keert als een boemerang terug,

Want echt verdwijnen, doet stil verdriet niet.

Vraag jezelf eens af: “Wat heb ik nodig, wat kan ik doen, om dit stille, onzichtbaar en verborgen verdriet te boven te komen?”

Mochten we je ergens kunnen mee helpen: